Bazen hayat bana cok fazla geliyor.
Butun bu sorumluluklar, stres. Herkesi hos tutma cabasi ancak buna karsilik gelen tek seyin memnuniyetsizlik olusu.
Bazen yukseklerde ucup kahkahalarla parlarken, diger yandan gorunmez karanligin dibine dogru tirmanislar.
Asla, asla oyle birini bulamayacagim.
I guess I'll die alone.
Regrets and mistakes.
Ayrica arkadaslar bir kim oldugumuzdan utanmasak topluca, birsey deneyecegim.
Insanlar utaniyor, ezilip buzuluyorlar ya KENDI karakterleri hakkinda...
Bir utanma, bir gurur duy. Dik dur, gogsunu one cikar ve kim oldugunu, ne oldugunu soyle.
Cunku kimse seni secmedigin birsey iin yargilayamaz, buna kimsenin hakki yok.
Once kendimiz kurallar koyuyoruz, etiketler olusturup herseye siniflandirip ona gore muamele edebilecegimizi zannediyoruz. Sonra o kurallar bizi yonetmeye basliyor.
Farkinda bile degilsin tatlim, o kadar kor ve aptalsin ki.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder