3 Ağustos 2013 Cumartesi

Thousand years

Iste ben bu kadar sansli bir insanim. Bir seyi okumaya kadar veririm, ozenip yorum atarim ve yazar yazmaya ara verir. Oysa bu aralar six feet under, o, bu, su her sey umut doluydu ve ben de oyleydim. Yillardir cesaret edemedigim bir seyi yaptim. Korkmadim. Guvendim. Ne oldu?  Yuzume patladi haber resmen. Aynen o oldu. Mail gitti ve sayfada haberi gordum. Butun enerjimi emdi. Istegimi, heyecanimi. Oysa o kadar heyecanliydim ki. Basa alip notlar tutacaktim. Her seferinde bunun bana olmasindan nefret ediyorum. Umuda sahip olmaktan nefret ediyorum. Belki cok kucuk bir seyden bahsediyorum burda ama benim icin anlamliydi, mutlu olacaktim. En sevdigim insanlardan da boyle nefret ediyorum iste.  
Her zaman inanacak bir seyler aradim. Ariyorum. Neden buldugumu sandigimda boyle oluyor? Whats wrong with me? 
Boyle yaparak daha cok azimlenecegkm mi dusunuluyor? Ama hayir ben hirs falan yapmiyorum, sadece odamda bir kosede olmek istiyorum. Yok olmak istiyorum. Var olmanin agirligini tasiyamiyorum.