Düşüncesiz
Sevdiğini davranışlar göstermeyi bilmiyor
Sevmeyi bilmiyor
Değer vermeyi bilmiyor
Bencil
Önyargılı
Bağımlı
Korkak - yüreksiz
Azimsiz
Yarım bırakan
Buraya bütün bunları yazmak istedim, daha aklıma geldikçe de eklerim çünkü insan bazen bir şey yaşıyor ve kendini bir aynada görüyor. Flu biraz aynadan yansıyan sen, çeperleri belli belirsiz, tanıyamıyorsun bakınca. Başını da bir kez çevirdiğin zaman, bir daha o yöne bakmamak için var gücünle çalışıyorsun, ben çalışıyorum en azından.
Aklında öyle şemalarla devam etmişsin ki hayatına, olduğun kişiye olan inancınla, kendini sevmezsem ne yaparım'ın korkusuyla. Bazen bunun da beni tuttuğunu düşünüyorum gelişmekten, değişmekten. Korkaklığımı örneklendirelim: eğer bu geliştirmem gereken yönlerimi bütün gerçekliğiyle görüp, kabul edersem, orda bana kendimi sevecek ve hayata devam ettirecek bir şey kalacak mı? Kabullenemediğimi de görebiliyoruz böylece, ne kadar kabullenmek istemediğimi. Ama bugün, iki gün önce yazılmasına rağmen, bugün yüzüme vuran gerçekliği daha ne kadar kabullenmeden hayatıma onun etrafını sararak devam edebilirim? Beni ne kadar ileri götürür bu ve gitmem gereken yer ilerisi mi sahi? Kendimi hiçbir zaman intihara meyilli bir insan olarak tanımadım ama bu savaştan hayatta kalarak çıkabilir miyim? Çıkmak ister miyim? Çıkmam gerekir mi peki?
Kendime söyleyemediğim şeyleri belki başkalarının sorularını cevaplarken duyarım diye daha ne kadar terapiye gidebilirim ya da gitmek isteyebilirim? Kendimle dürüst olmak için kendime güvenebilir miyim? Bütün bu sorular ve cevaplarından her zaman korkan ben.
Bencil ben. Bencillik. Sahi, bununla başa çıkmanın bir yolu var mı? Dikkat ederek, yazdığım cümleyi bir kez daha değiştirerek bencil olmadığımda ne oluyorum sahiden? Gerçeklikle başa çıkmamak için 4 gündür ayık olmadığımda ne oluyorum ben? Bağımlı mı? Korkak mı? Çaresiz mi? Aptal mı? Hepsi mi?
Aklında öyle şemalarla devam etmişsin ki hayatına, olduğun kişiye olan inancınla, kendini sevmezsem ne yaparım'ın korkusuyla. Bazen bunun da beni tuttuğunu düşünüyorum gelişmekten, değişmekten. Korkaklığımı örneklendirelim: eğer bu geliştirmem gereken yönlerimi bütün gerçekliğiyle görüp, kabul edersem, orda bana kendimi sevecek ve hayata devam ettirecek bir şey kalacak mı? Kabullenemediğimi de görebiliyoruz böylece, ne kadar kabullenmek istemediğimi. Ama bugün, iki gün önce yazılmasına rağmen, bugün yüzüme vuran gerçekliği daha ne kadar kabullenmeden hayatıma onun etrafını sararak devam edebilirim? Beni ne kadar ileri götürür bu ve gitmem gereken yer ilerisi mi sahi? Kendimi hiçbir zaman intihara meyilli bir insan olarak tanımadım ama bu savaştan hayatta kalarak çıkabilir miyim? Çıkmak ister miyim? Çıkmam gerekir mi peki?
Kendime söyleyemediğim şeyleri belki başkalarının sorularını cevaplarken duyarım diye daha ne kadar terapiye gidebilirim ya da gitmek isteyebilirim? Kendimle dürüst olmak için kendime güvenebilir miyim? Bütün bu sorular ve cevaplarından her zaman korkan ben.
Bencil ben. Bencillik. Sahi, bununla başa çıkmanın bir yolu var mı? Dikkat ederek, yazdığım cümleyi bir kez daha değiştirerek bencil olmadığımda ne oluyorum sahiden? Gerçeklikle başa çıkmamak için 4 gündür ayık olmadığımda ne oluyorum ben? Bağımlı mı? Korkak mı? Çaresiz mi? Aptal mı? Hepsi mi?
