You walked away from me

Tam diyorum ki tamam hadi yolla bu yazı bu kadardı, sonra yeni sekmede kendimi yeni yayında buluyorum.
Nerden çıktı bu grup ve şarkılar allasen ? Kafayı yiyorum. Sözleri çok güzel.
Hayatımdaki çoğu şeyi paylaşmaya kıyamıyorum. İstediğini de, cimri de samara, senin ne düşündüğün umrumda mı sanıyorsun?
Sonra mira blog yazılarıyla ilgili birşey demişti o zamandan beri bildiğin özellikle öyle yazıyorum. Ama refleks gibi, planlamıyorum ama ona yöneliyorum. Bu hoş değil.
Başkalarının fikirlerinden etkilenmem hiç hoş değil. Bir süredir bu yüzden fikirleri dinlemeden önce kendi düşüncelerimi kesinleştirip etkilenmemi reddetmeye çalışıyorum.

Küçükken, şarkı sözlerinin bazılarını söyleyen kişinin yazmadığını, şarkı sözlerinin satıldığını öğrenmem benim için kocaman bir hayal kırıklığıydı. Yani düşünsene o şarkıyı senelerce o adamın hisleri olduğunu düşünerek, yaşadıklarını merak ederek, kendinle- adamın sesiyle- yaşamış olabilecekleriyle- yaşadıklarınla harmanlayıp bir duygu yoğunluğu yaşıyorsun. Sonra da adamın sadece şarkı sözlerini parayla alıp okuduğunu öğreniyorsun. Aslında onun hislerini sesinde duyduğunu sanıyorsun. Belki de duyuyorsun ama yazan kişi kadar olamaz değil mi ? Demek istediğimi anlatabiliyor muyum ? Anlatamıyormuş gibi hissediyorum.

Derek/Stiles çiftini çok merak ediyorum!! Bak yine yaptım, neyse üstünde durmayacağım. Son zamanlarda gayeden o kadar etkileniyorum ki, tanımı imkansız. Şifreli konuştum evet ama anlatacak kadar açık hissetmiyorum kendimi. Gaye bir durum, vaziyet diye açıklayayım. Hemen aklınız kötüye çalışmasın da..
Gerçi izlesem, büyük ihtimalle ıyk falan olurum ama. Farklı birşey. Anlatılmıyor. Kitabını okumalıyım. Evet! Ben öyle bir kitap okursam ancak istediğimi alırım.

Şu bilgisayar başında beni en çok çileden çıkaran şeylerden biri, milyonlarca sekme ve eleyerek kapatamıyorsun da, önemliler. Kaydetmen falan lazım önce. ıyk.

Sonra da görev çubuğunda açık olan bin tane şey.

Wake up, boy.