bu bir blog kaybıdır

Umarım bu ay, ramazan hepiniz için iyi geçiyordur. Müslüman olan, Hristiyan olan, herhangi bir şey olan herkes için.

Benim için iyi geçiyor. Çok güzel şeyler yok, çok fazla insan yok. Bir kaç kişiyle, bir kaç HARİKA diziyle, kendi çapımda mutluyum.

O kadar güzel diziler izliyorum ki, dizileri bitmesin diye saklamak tam bir aptallıkmış, bunu anladım. Ben her zaman dizileri, daha doğrusu sevdiğim dizileri az az izler, bitirmezdim. Ancak böyle ard arda izleyince, olaylar kopmayınca tadından yenmiyormuş, zevkten evin içinde dört dönülüyormuş. 

Duygulanarak yerlere yatılıyormuş falan filan.

Dizilerinizi ayda 1 bölüm gibi az az izlemeyin, 1 sezon biriktirin ve 1 günde izleyin. Tabii duygu yüklemesinden ölebilirsiniz, dikkatli olun.

Ders çalışmadığım için ve Burcu mesajlar attığı için içim rahat edemiyor ancak bilmiyorum. Onun dediği gibi pişman olacağımı sanmıyorum. Onun sandığı kadar önemsemiyorum. :)

Yeni bir haber aldım bugün, sevinsem mi üzülsem mi bilemiyorum. Evet çok uzun süredir dilediğim bir şeydi ancak şimdi gerçekleşmesi malesef beni mutlu etmeyecek. Zaten sorun bunun gerçekleşmesi değildi. Sorun bunun gerçekleşmesine ihtiyaç duymamdı ve bu ihtiyaç duyma durumunda olmam asla gerçi alınamayacak bir durum.

Bir şey anlamadınız farkındayım ancak özel şeyleri kapalı anlatma gibi bir alışkanlığım var.

Saat 11, annem kalkmıştır herhalde. O zaman ben de yatayım.

Gitmeden önce, her şey biter. 

Ve ben artık "her şey"in değerini dibe vurmak istiyorum.

Birilerinin kafasını da dibe vura vura patlatmak istiyorum.

ÖHÖM PARDON BEN ÇOK SPARTACUS İZLİYORUM DA.

Ordaki manyak karı ona götüyle gülen arkadaşının beynini taş zemine vurarak dağıttı.

Spartacus dışardan vurdulu kırdılı savaş dövüş gladyatör dizisi gibi duruyor.

Öyle olmadığını söylemiyorum tabi kii, deli kan akıyor, arenada dövüşler oluyor. Bir iğrençlik de yok hani, sadece kan akıyor ve kandan başka pek bir şey görmüyorsunuz. Benim için hiç sorun olmayan bir durum. Hatta seviyorum bile. Ağır ve argo bir dili var. O benim için nötr, olsa da olur olmasa da.

Ancak dizinin beni etkileyen ve izlettiren kısmı, duygusal kısımları. Köleler dövüşürken; azmi, acıyı, alınlarından akan teri hissedebiliyorsam, kardeşlerinden birini öldürmen gerektiğindeki keskin ızdırap içimi acıtıyorsa, ölmek üzere olan karın kollarında yatarken gözünden akan yaşlar beni de ağlama krizine sokuyorsa, dünyanın en güzel gay çiftlerinden biri vahşice öldürülüyor ve sevgilisine seni bırakıp gitti dendiğinde çocuk bir kaç gün dayanıp intihar ediyorsa ve bu beni parçalıyorsa, SON BÖLÜMDE, DÖVÜŞÜN ORTASINDA BANA KATIL KARDEŞİM DEDİKTEN SONRA HERİF KALKANIYLA SANA ÖZGÜRLÜK YOLU YAPIYORSA ALLAH KAHRETSİN Kİ O DİZİ OLMUŞTUR.

Ay gözlerim doldu.

Bu dizi artık bana şöyle bir düşünce aşıladı; dizide işlenen konu her ne olursa olsun, o konunun duygusu sana aktarılabiliyorsa, hissettiriliyorsa o dizi izlenir. Konusunun o kadar önemi yok ki.

Ben bunları anlatmayacaktım lan.

Hele supernatural'ı hiç anlatmayacağım. Onu anlatmaya çalışırsam laptopa sarılı ve ölü bulunabilirim. O leviathan fiyaskosundan sonra o kadar güzel bir sezon yapmışlar ki, bütün fiyasko ve hayal kırıklığı silinip gitti. Bu adamlar hala bu işi yapabiliyorlar. Hem de deli güzel! Sadece şöyle bir ilk 10 bölümdeki sıradan case'ler beni deli edip bitmek bilmiyor ancak sonu için kesinlikle değiyor.

Dayanamayıp abimin parfümünü sıktım biraz önce, şuan o kadar erkek kokuyorum ki.........

Neyse neyse, ben kaçtım.

Because.

Everything.

Everyone.

Everywhere.

Ends.