Bir soğukluk var aramızda. Uğraşıyorum düzelmiyor, anlamıyorum.. Ne yaparsam yapayim güvenini kazanamıyorum gibi geliyor. Eskiden böyle degildi. O kadar ictendi ki. Güzeldi.. Herkes gibi onu da kırdım sanırım. Ama anlamiyorlar. Bende kırılıyorum. Zamanla hissizlesiyorum. Bir robot gibi. Sonrada böyle oluyor. Ama dedim, yanlış anlama dedim. Biri başlıyor, biri bitiyor. Din hocası diyor ki; duygularinizla hareket ediyorsunuz. Yanlizliktan korkuyorsunuz. Bunun gibi birsey dedi, yalan olmasın.. Haklı da. onunla konuşsam mı diye duşundüm kaç kere. Şuandan tamamen farklı biri hakkında. Okulda o kadar kötü oluyor ki.. İnadi yüzünden onu affetmiyecegim. Zaten 2 ay. Sonra ömrüm boyunca arayıp sormayacağım onu. O da beni. Eminim ki o aptal inadi yüzünden asla eskisi gibi olmicak. Yaklaşmayacak bile. Cannurla aynı fikirdeyiz hem. O bir süre biriyle takiliyor, güzel zaman geciriyosunuz, en fazla 4 gün felan. Sonra bir gidiyorsun sabah yüzüne bakmıyor, asaliyor. Bu asalamaya şahit oldum ben. Nasıl bir duygu bilemem ama tahmin edebildim.. Ne kadar kırıcı. İste birazda ben buna izin vermemek için inat ediyorum. Kendini çok bir bok zannetmesin, onsuzda olabileceğimi anlasın çünkü ben onun digerlerine davrandığı gibi davranmasını Evcil köpeği gibi kabul edemem. Etmem. Eğer istediği evcil köpeklerse bolca pesinde var. Ne dese yapıp ona karsı gelmeyen, sanki kendi iradeleri yokmuş gibi. Ama biz berrayla oylemiyiz. Belki disardan bakınca. Ama haklı olmadıgı konularda kabul etmem. Zaten bu yüzden butun kavgamız. Ve o yokken korurum onu. Evcil köpeği oldugum için değil, kankam olduğu için, onu ne yaparsa yapsın sevmeye devam ettigim için. Bak kimle basladim nereye geldim.. Allah'ım sen yardım et bana.. Birtek sen edebilirsin zaten. Evet ben inançlı bir ınsanım.
20 Mart 2010 17.04
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder