.

sanki şey istiyorum.
herkes beni sevsiin, benim en iyi arkadaşım olsun.
ama ben başkalarıyla sıkı fıkı olunca, kıskanmasınlar..
bu haksızlık olurdu evet.
ama artık dayanamıyorum jel.
konuşmaya gelince, gerçekten yanımda oluyor, msjlaşırken msnde.
gerçi son zamanlarda öyle bile konuşamıyoruz..
ama facebooka gelince.
ne benimle ilgili bir resim yüklüyor, ki bütün arkadaşlarına var.
özellikle kıskandığım birine..
yazılmış yazılar, etiketlenmiş resimler.
bana gelince..
o profilinde bilgilerin üstünde boş olan yere, istanbuldaki buluşma tarihlerini yazmış.
kalp felan.
gidemediğim cuma ve salı gününü.
ve bir günü daha.
peki benimle buluşması nerde?
o kadar resimleri istedi benden, zaten msnde konuştuğumuz tek konuydu.
yolladım, koymadı bile.
belki vakti yoktu ama..
benimle buluştuğu tarihi yazmaması, gerçekten çok kırıyor.
artık ne yapacağımı bilemiyorum.
söylediğimde saçmalamış oluyorum, güvenmiyor oluyorum.
ama ben ona herşeyimi veriyorum..
benimle buluştuğu tarihi yazmak aklına bile gelmiyor heralde.
eğer diğerlerini yazmasaydı, demezdim ben böyle.
sadece yazıp, beni dışarda bırakması çok kırıyor.
onun için resmini alıp şoplayıp altına içten bir yazı yazarken, kaç kere.
benim için yapmaması kırıyor.
belki de ulaşılmaz olmalıyım, kimseyi gerçekten umursamayan, değer vermeyen.
bu yazıları yazdığı kişi gibi.
belki o zaman değerim olur ha ?
ama desem böyle böyle, olurmu öyle şey dicek.
oluyor işte oluyor.
belki fazla umursadığım için oluyor.
çünkü onun değer verdiği biri olduğumu düşündürdü sözleriyle.
ama davranışlarında bunu göremiyorum, hiçbir zaman göremedim.
en iyisi yine dilom..
onunla dertleşmek. hep yanımda o var çünkü..