And now my bitter hands cradle broken glass

The city I once knew.. Benim seçtiğim fotoğrafın adı bu. Bir zamanlar tanıdığım şehir.
Bir zamanlar tanıdığım insanlar. Tanıdığımı sandığım hayatlar. Ben bu resimdeki hüznü sevdim.
Daha çok umutsuzluk, herşeyin sonu gibi...
Elinde sigarası ve rasgele toplanmış saçlarla bir kız. Anılarına bakıyor, artık ona ait olmayan insanların gölgelerine. Aşağı da hayat bütün ışıltısıyla devam ediyor. Arabalar, renk cümbüşü..
Ve şu evler arasında çatısı kırmızı olan bina. Sanki bir bütün oluyorlar sonunda, kızın saçlarıyla..
Pişmanlık sızıyor renkler arasından. Keşke dolu cümleler gözümün önünde geçiyor. Sigara boşvermişliği simgeliyor. Evet ölümcül, zaten ölümün pek bir anlamı da yok..
Birde şimdi çalmaya başladı da, bunlarda sanki şuan için yazılmış..;

How quick the sun can drop away
(Güneş ne çabuk batabiliyor)

And now my bitter hands cradle broken glass
(Ve şimdi üşüyen ellerim kırık camlara batıyor)

Of what was everything?
(Her şey olan?)

All the pictures have all been washed in black, tattooed everything...
(Tüm resimler siyaha boyandı, her şey karalandı…)

Saçmaladım mı ne yaptım bilmiyorum. Belki bu resim o kadar da karamsar, mutsuzluk dolu değildir. Brida tüm izleyicilerimi mimledim yazmış. Bende üstüme alındım. Aslında böyle şeyler hiç yazmam. Hayatımda yazmadım. Ne böyle yazılar ne de şiir yazmayı denedim. Neyse ne. benim blogum. istemiyorsan okuma git yeaa.
Birde Dilom belki sorarsın yine, ne oldu neden böyle karamsarsın diye yine.
Benim doğam böyle sanırım. Durup dururken herşeyi karanlık görmeye başlıyorum.
Böyle takılıyorum, yazıyorum sonra.. öyle.


Bende mimlemek istiyorum. Konusu; Sevdiğiniz bir fotoğrafın veya resmin sizde bıraktığı etkiler, size hissettirdikleri.
Ve bunu okuyan herkesi mimliyorum:)))
Bana söyleyin eğer yazarsanız, okumak isterim..

Ama özellikle mimlemek istediklerim var.
people always leave.
piktobet.
LoneyBlood.
Abra_
...and the wizard comes .