1 Eylül 2010 Çarşamba

thats all.

Çok kötüyüm. Çok.. Ben hiç düşünmezken böyle şeyleri, defolup ölsemde kurtulsam dedim.
Çok kötü hissediyorum. Babamla kavga ettim. Etmedik bile. Konuştu, konuştu. Bin tane kırıcı laf söyledi. Ben yemeğimi yaptım, oturdum yedim. Yüzüne bakmadım ilgilenmedim. Konuşmadım. Evet böyle, bağır çağır kavga etmek yerine sustum. artık yoruldum. Gizem.. hem suçlu hissediyorum söylediğim için, hemde kırılmıştım.. ona kırıldığımı söyledim yani. o da bunları söylemenin ne kadar kırıcı ollduğunu biliyor musun dedi.. of ne yapacağımı bilmiyorum artık. ne yapmalıyım? eskiden sorucak biri verdi.. bana akıl vericek biri.artık yok sanırım. zaten herkesi kaybediyorum.

1 yorum:

D!mple Rock dedi ki...

sevdiklerimiz, tarafından da sevildiklerimizse hoşgörü illa vardır. herkesi kaybettiğinin sanrısı üzüntünün yan etkisi, ben yazana kadar çoktan geçmiştir bile.