vp

bazen kötü hissederim.
ucube gibi.
kimse benden hoşlanmıyor gibi.
işte o bu anlardan biri.
ve onun iyiliği karşısında daha da ucube hissediyorum.
bencilim ben. hemde çok mesela.
beni cömertliği eziyor.
bugün kötü bir gün.
kendime gelip şu bencilliği bırakacağım.
hemen şimdi.
gerçekten buraya da yazamıyorum.
izleyicilerim azalsa şaşırmam...
bir bloguma dokunma var tabi.
resmen konuşabilirsin dedi, var mı böyle birşey lan.
ben hayatta izin vermezdim.
en ufak şeyde kızıyorum zaten, yavşama diyorum hemen.
olmuyor.
bugün zaten okula gitmeyelim diye anlaştık gitmişler..
aptalım ben aptal.
söyleyemiyorum bile anneme gittiklerini.
o da benim gibi düşünecek, çünkü ben bir aptalım.
ve matematik testleri beni bekliyor. ve geometri tabi.
fizik eksik olur mu?
gerçi son günlerden arızayı da fiziği de çok sever oldum.
birde çözebilsem.
jamie campbell bower gerçeği de var tabii.
çocuk güzel bildiğin, daha ne denir...
neyse ne. gidip öleyim ben.