24 Nisan 2016 Pazar

my light, my sun and stars




I can't move on now.
I was so in love,
Back in the day.
And never knew it. 
I was so in love, 
I can still feel it,
In my bones. 
My skin remembers her,
The way she never hugged.
The way she hugged once
And it was so enough.
She was so much,
I still can't move on.
I don't wanna move on,
Wanna give my heart
Never look back.


7 yorum:

anşe dedi ki...

:')

Kuşların sesi penceremden girip karışsa da frekansıma
Duymayacağım hayır, sanki yokmuş gibi rüzgar
Sanki yokmuş uzaklıklar gibi yaşayacağım
İnatçı kesildi yine çabalarım
Oysa daha dirençli bir ben var içimde
Senin içindeki gibi tıpkı
Şimdi duy o kuşların cıvıltılarını
Çünkü sen yapamazsan,
ben de yapamam güzel kız

anşe dedi ki...

Ne zaman uyandığımızda oldu diyeceğiz-miş.
böyle sorular sormayı asıl ne zaman bırakacağız? mış. Sen de öylesin işte. Dışarıdan sevilsek de "hiç kadar yok kapladığım yer" diyoruz. Sen de diyorsun bunu neden? İşte sen nedense ben de o yüzden. kendimizi sevmeliydik, onlar sevmese de olurdu. Tam mı tersi oldu ne? biziz dünyaya bakan gözler. Biz. Benim gözlerim olmasa güneş hiç yoktu. Hadi bunu düşünelim biraz. Gözlerimizi düşünelim.

in flames dedi ki...

Gözlerini düşünelim. Kendimizi belki severdik sevmeyen sözler ve gözler çarpmasaydı çeperlerimize kuş-kız. Kırmasalardı bütün ışıkları ve gözlerimiz mahkum kalmasaydı yıldızlara ve aya. Sonra getirdikleri hüzne. Geceye.

in flames dedi ki...

Ve ben korkmasaydım sevgiden bu kadar, ertelemeseydim hayatı, insanları, burdaki yorumları ve nicesini.

in flames dedi ki...

Üzgünüm korkak olduğum için.

in flames dedi ki...

Ama kaçtığımda sensin, her zaman kollarına döndüğümde. Aklımda sana yazdığım blog yazıları ve gökyüzünde şiirler.

anşe dedi ki...

ben de korkağım ve hep saplandığım yer burası. çok üzgünüm beni affet seni çok seviyorum.